Cavalier Queer - Annalise Nwamaka Delbouille

Annalise waait Rokko binnen. Met sporen van glitter op hun gezicht en een innemende hese stem vertelt ze over haar zware nacht. Het is voor ons beiden vroeg, maar er is koffie en er zijn boeken, en meer dan genoeg gespreksstof.

We weten niet meer waar we elkaar voor het eerst hebben ontmoet. Ergens in het Gentse activisme waarschijnlijk, misschien op een @meldet betoging, misschien al eerder. Annalise is vuurwerk en wervelwind tegelijkertijd, en iedereen rond hen zal het geweten hebben.

“Ik ben de enige geregistreerde psycholoog in België die een X heeft aangeduid. De enige. Hoe kan dit? Ik wil gesprekken voeren met hulpverleners over wat diversiteit en inclusie betekent in hun instellingen. Hoe voeren zij dat door? Hoe zorgen zij voor een evenwicht? Ik wil dat echt mee vormen geven.

Na mijn stage had ik een kritische tekst geschreven en mijn stagementor was op de tenen getrapt. Maar ze las de tekst opnieuw en begreep de vraag naar verandering. Ze zullen er mee aan de slag gaan. Veel mensen zeiden ook dat ze voelden dat de tekst uit een kwaadheid geschreven was. Maar mag ik hier dan niet kwaad om zijn? En het werkt wel, want mensen luisteren uiteindelijk. En dat vind ik mooi. Dat het die impact kan hebben.
 

Je kan niet blijven wachten op verandering. Dat is wachten op Godot. Als we moeten wachten op de diversiteitscharters, zit Filip Dewinter in de aula, elke dag. Dus ja, soms moet je het zelf doen. Veel van wat ik doe vertrekt vanuit een persoonlijke subjectieve nood. Ik noem mezelf ook nooit activist omdat ik niet anders kan dan actievoeren. How else am I going to live in this world? Ik kan niet niet bezig zijn met politiek. Ik ben zo vaak the odd one out. Maar ben ik de rare of zijn zij die deze maatschappij op deze manier kunnen verdragen raar?

Ik vind het heel interessant hoe de marge zich tot het midden verhoudt. Er zijn de Alltagsmenschen die niet moeten stilstaan bij wat er gebeurt.

Mensen in de marge hebben die luxe niet. Als zij geleefd worden, voelen ze zich niet goed. Ze kunnen daar niets mee, die willen hun eigen leven kunnen bepalen, ook al wordt dat niet algemeen geaccepteerd. In de marge ontstaan ook sneller communities en die staan in schril contrast met het individualisme van de algemene maatschappij. Ik begrijp niet goed hoe mensen niet naar elkaar kunnen omkijken, geen goeiedag zeggen op straat. Dus ben ik veel liever in de marge, waar we voor elkaar zorgen, en elkaar dingen bijleren, en een passie hebben, en die ook willen overdragen.

Drag in België is zo. Dat is community. Dat is @veronika.deneuve die mij uitnodigt en zegt dat ik al haar make-up mag gebruiken en wil tonen hoe het moet. Dat is elkaar podiumkansen geven.

En dat is niet kapitaliseren op dat fenomeen. Dit is zo hard in de marge ontstaan, door mensen die nergens anders de kans kregen om zichzelf te zijn. En nu is dat, onder ander door Ru Paul’s drag race, zo in de mainstream terecht gekomen. Kapitalisme zorgt ervoor dat alles, ook wat in de marge leeft, moet worden ingezet om het grote geld te dienen.

Drag is ook iets therapeutisch hè. Die hele transformatie, het onderzoeken wat gender precies betekent. En hoe je je dan voelt bij hoe je er uit ziet. Dus ja, ik wil daarmee aan de slag gaan. Dat en nog duizend andere dingen waarmee de klassieke manier van therapie radicale zorg kan worden. Zorg die niet gebaseerd is op een hiërarchie tussen therapeut en cliënt, maar op wisselwerking.

Nu tussen mijn afstuderen en mijn nieuwe job, heb ik tijd, tijd tijd en loopt mijn agenda toch boordevol. Ik word vaak gevraagd hoe ik aan die 48u in een dag kom. I do not know. Veel mensen denken dat ik ADHD heb, but I only see it as a blessing. Snap je? Ik heb dat label niet nodig, maar het zou me ook niet verbazen want er is van alles altijd heel veel. En het lijkt van alles en nog wat, maar het komt wel uit de vraag wie ik ben en hoe ik me tot deze wereld verhoud. Dat als basis, en daar zoek ik een antwoord op.”

Annalise Nwamaka Delbouille is psycholoog, zetelt in panels (Umoja, Wel Jong, What the Drag,..), speelt in punkband Les Filles Beaux, acteert in het queer theaterstuk PLUS, geschreven en geregisseerd door Ot Beersaerts. Annalise doet drag en maakt plannen voor een open radicale zorghuis.